Çalışmalarında, çocukluğunda yaşadığı bir travma sonucunda gelişen kuş fobisinin ifade biçimleri üzerine yoğunlaştı. Kuşların üzerinde yarattığı korku, onların ölü bedenlerini resmetmesine neden oldu. Kuşları sadece, kaskatı kesilmiş, soğuk ve donuk haldeyken resmedebilmek sanatçı için bilinç altında bir hesaplaşmanın karşılığı olarak okunabilir. Ölü kuş bedenleri, insandaki yıkıcılığın kökenlerine de metaforik bir anlatım önermesi sunuyor. Korku nesnesine dönüşen tüm varlıkların ölü bedenleri, yok edilen meselenin kaydına dönüşür. Tarih boyunca birçok siyasi figürün sergilenen cansız bedenleri de tehditi yok etmenin benzer hazzını barındırır. İnsanoğlunun varoluşundan bu yana içgüdüsel bir tepkime olarak varolan bu duyguyu kendi özel deneyimine indirerek üretimlerini sürdürüyor. 

 

Sanatçının çizdiği desenlerde, bütünün hareketsizliğinin aksine bir arada bulunan çizgilerin hareketi gözlemlenebilir. Çizginin dinamizmini ve çizginin durgunluğundan faydalanarak ölü kuş figürlerine ifadesel bir hareket kazandırır. Çizgilerin kesiştiği yerlerden, farklı tonların kesiştiği yerlere, tamamen kendi imgelemlerinden yararlanarak çizgiyi araştırır.